Een reis door het land van de gebroeders Grimm

Ik volg het water, dat aan de voeten van de Hercules aan zijn weg naar het dal begint. Het park met zijn slingerende paden, de oude bomen, die afkomstig vanuit de hele wereld hier naar de hemel groeien, grotten, tempels, de Löwenburg en het imposante slot Wilhelmshöhe – alles komt op deze dag op dit ene moment samen.

En dan schiet het water omhoog – met zijn hoogte van meer dan 50 meter is de fontein de bekroning van de waterwerken. Zonder pompen of moderne techniek, alleen door de druk van het natuurlijke verval in het park, al meer dan 300 jaar. Nu glinsteren er ook waterdruppels in mijn haar, spetteren ze op mijn spijkerbroek. Wat een belevenis. Wow!

Hij is daar zelf een indrukwekkend voorbeeld van, zorgt ervoor dat er nog steeds ridders bestaan. Ik volg hem door het oude bos. Onverhoeds veranderen oeroude bomen in duistere heksengedaantes en brute reuzen. Er komen allerlei fragmenten uit sprookjes in me op. De lichte weidebossen ademen de rust en kalmte uit lang vervlogen tijden. 's Avonds, bij het laaiend vuur in de open haard op de Trendelburg, peins ik na over de dag en vergeet ik de tijd.

Stof voor vertellingen en sprookjes vind ik genoeg op de 84 km lange Grimmsteig. Zo bevind ik mij opeens te midden van 200 jaar oude reuzen. De blik ver naar boven gericht en nog steeds geen einde in zicht. Volgens de legende zijn ze ooit betoverd door een bosgeest, en nu staan ze daar. Stil en star. Exoten in het Noord-Hessische loofbos.

Onder ons, een gebied van bossen en bergen. Imposante basaltkegels rijzen op. Ze zijn getuigen van deze historische plaats en betoverd door oude sagen. Wandelaars lopen vastberaden over het pad, langs grazende schaapskuddes en roodgedekte dorpen. Het is niet ons eerste bezoek aan het natuurpark Habichtswald, maar soms loont een wisseling van perspectief om een oude liefde opnieuw te laten opbloeien.

En dan de briefjes, zo veel briefjes. Duizenden notities, brieven uit de hele wereld, flarden van woorden – de Duitse taal in het laboratorium. Ik sta perplex. Zo had ik mij de gebroeders Grimm niet voorgesteld. Hier, in de GRIMMWELT in Kassel, veranderen de wonderlijke sprookjesverzamelaars in vooraanstaande wetenschappers, democratische politici en geleerden met een groot, internationaal netwerk. Later, op het dak van de GRIMMWELT met zijn imposante architectuur, laat ik mijn blik over Kassel en de regio zweven, over het land van de gebroeders Grimm.

Nu volg ik het spoor van de wilde katten, die hier weer hun territorium hebben en volg ik de vlucht van de rode wouw, hoog boven de toppen van de eindeloze beukenzee. En dan een fascinerend contrast dat zijn gelijke niet kent. Voor mij op de Edersee varen de boten traag in het licht van de ondergaande zon. Tevreden leun ik achterover en denk ik aan morgen. Aan het volgende avontuur in de wildernis, daar op de andere oever, hier in het hart van Duitsland.

Misschien zijn het wel dit landschap en het leven in het rustige ritme van de rivier, die de bijzondere mensen hier maken tot wat ze zijn. Zoals de mandenmaker in zijn werkplaats. Het is fascinerend om te zien hoe hij van de ene wilgenteen na de andere een prachtige mand vlecht. Met handelingen die al eeuwenlang dezelfde zijn. Plotseling haalt het gelach van kinderen me uit mijn gedachten – op de oever fietst een gezin langs de rivier. Levenslust en ambachtskunst – een heerlijke manier van bestaan.

Over 16 houten bruggen wandel ik door het sprookjesachtige ravijn. Onder mij ruist de Lochbach door zijn smalle bedding. Er is verder geen mens. Het hele bos straalt een fascinerende duisternis uit. Een paar honderd meter voor me wordt het lichter tussen de bomen. Nieuwsgierig loop ik verder, benieuwd naar het uitzicht dat op mij wacht.

PS De wolf, die helemaal niet zo boos is, ben ik de volgende dag nog tegengekomen – volkomen veilig bij een fascinerend bezoek aan het wildpark Knüll.

Mooier zou iemand het niet kunnen schilderen. En beter dan hier kun je het niet beleven. De wandelroute door de papavervelden, de lekkere maanzaadcake en braadworst met maanzaad, het bed in het papaverveld (ja, zelfs dat vind je hier) en de relaxte, hartelijke sfeer in Vrouw Holle-land. Een droom in roze – en ik geniet met volle teugen van deze unieke dag.